Með tyggjó og túberað hár
Hvert tímabil hefur sinn blæ og stíl. Með ljósmyndasýningunni Með tyggjó og túberað hár rifjaði Þjóðminjasafnið upp stemningu sjöunda áratugarins eins og hún birtist okkur í myndum tvíburabræðranna Ingimundar og Kristjáns Magnússona. Í framhaldi af sýningunni Hátíð í bæ á Veggnum með myndum bræðranna frá jólaundirbúningi og jólahaldi sjöunda áratugarins brá Þjóðminjasafnið upp myndum þeirra af táningum frá sama tíma með tilheyrandi bítli og sveiflu.
Hugmyndin um táninga varð til um miðja síðustu öld þegar fólki á milli barnæsku og fullorðinsára gafst í fyrsta sinn tími til hlusta á tónlist, fylgjast með tískunni og eyða tíma í hangs á götuhornum og sjoppum. Verkaskipting þéttbýlisins gerði hlut vinnunnar hjá táningum minni nema þá í sérstökum unglingastörfum svo sem blaðasölu, barnagæslu og unglingavinnunni svokölluðu. Unglingar sjöunda áratugarins stóðu á mótum tveggja samfélaga: sveitasamfélagsins sem foreldrar þeirra voru í sterkum tengslum við og borgarsamfélagsins sem var enn í mótun og oftar en ekki fordæmt sem stía óráðsíu og svínarís. Þá fóru sumar stúlkur á húsmæðraskóla en aðrar fóru í menntaskóla eins og tákn fyrir leiðir fortíðar og framtíðar. Pör tvistuðu og gítarinn var tekinn með á Húsafellshátíð. Sjoppur urðu heimatilbúnar félagsmiðstöðvar sem agnúast var útí í fjölmiðlum Sjoppur urðu heimatilbúnar félagsmiðstöðvar sem agnúast var útí í fjölmiðlum um leið og gosdrykkja og sælgætisát var fordæmt. Og svo var það hárið, sem reis marga sentimetra upp, túberað og spreijað á stúlkunum og eins og sjá má á myndunum, þá létu strákarnir sig heldur ekki vanta á hárgreiðslustofurnar. Bítlaæðið sem oft hefur verið sýnt með myndum af grátandi stúlkum náði líka til Íslands þar sem Hljómar voru umkringdir aðdáendum í porti niður í bæ og unglingalýðurinn trylltist á hljómleikum Blue Jeans í Austurbæjarbíói. Táningar þá eins og unglingar nú glímdu við fordóma samfélagsins, eigið taumleysi og tilraunastarfsemi. Unglingar á hverjum tíma virðist hafa sérstakan hæfileika til að taka á taugar þeirra sem eldri eru ? það hefur lítið breyst frá 1962. En svo sjáum við fortíðina oftast í rósrauðum bjarma og vitum að heimsósómatalið þá var á veikum grunni byggt því æskan þá er þjóðin nú.
Kristján og Ingimundur Magnússynir
Tvíburabræðurnir Kristján og Ingimundur voru Reykvíkingar fæddir árið 1931. Þeir voru báðir iðnmenntaðir áður en þeir fóru að fást við ljósmyndun. Kristján lærði húsgagnabólstrun, en Ingimundur trésmíði. Síðar störfuðu þeir báðir sem ljósmyndarar og luku prófi í þeirri grein.
Á 7. áratugnum störfuðu þeir við blaðaljósmyndun. Ingimundur myndaði fyrir Vísi en Kristján fyrir Vikuna og Tímann. Þeir mynduðu það sem var að gerast á hverjum tíma, en ekki síður hversdagslega atburði í samtímanum. Kristján varð smám saman einn helsti tískuljósmyndari landsins.
Frá 1978-1998 ráku þeir saman ljósmyndastofu sem sinnti margþættum verkefnum. Við andlát Kristjáns árið 2003 var Þjóðminjasafni Íslands afhent myndasafn bræðranna til varðveislu. Það var Þjóðminjasafninu sönn ánægja að sýna brot úr safni þeirra bræðra og með því varpa ljósleiftri á liðna tíð og leyfa okkur að vera áhorfendur að fortíðinni.