Hví ekki Afríka? var sýning á ljósmyndum Dominique Darbois frá Afríku og afrískum skúlptúrum. Sýningin var haldin í tengslum við frönsku menningarhátíðina Pourquoi pas? á Íslandi. Ljósmyndarinn Dominique Darbois fæddist í París árið 1925 en ferðaðist um Afríku á tímabilinu 1950 til 1980 og myndaði afrískar meðsystur sínar í meira en tíu löndum sunnan Sahara. Konurnar," segir Pierre Amrouche sýningarstjóri, "eru stoðirnar sem heimsálfan hvílir á." Á sínum tíma leyfðu hinar afrísku konur frönsku konunni að taka af sér myndir sem bæru lífi þeirra vitni og nú horfa þær til okkar af myndunum, eftirtektarverðar, sterkar og hugrakkar.

Á sýningunni Sporlaust voru til sýnis ljósmyndir Katrínar Elvarsdóttur.

Hvernig skyldi hafa verið að búa í torfbæ um miðja 20. öld? Þetta er meðal þess sem dr. Anna Lísa Rúnarsdóttir mannfræðingur hefur velt fyrir sér. Hún rannsakaði lífið í torfbæjunum frá 1850 til búsetuloka fram yfir 1950. Á rannsóknarsýningunni í Forsalnum á 2. hæð eru niðurstöður hennar kynntar og varpa myndir og textar ásamt völdum gripum úr safnkostinum ljósi á þær miklu breytingar sem urðu á þessu síðasta tímaskeiði torfbæjanna.

Hvert tímabil hefur sinn blæ og stíl. Með ljósmyndasýningunni Með tyggjó og túberað hár rifjaði Þjóðminjasafnið upp stemningu sjöunda áratugarins eins og hún birtist okkur í myndum tvíburabræðranna Ingimundar og Kristjáns Magnússona. Í framhaldi af sýningunni Hátíð í bæ á Veggnum með myndum bræðranna frá jólaundirbúningi og jólahaldi sjöunda áratugarins brá Þjóðminjasafnið upp myndum þeirra af táningum frá sama tíma með tilheyrandi bítli og sveiflu.

Á sýningunni Á mótum tveggja tíma gat að líta ljósmyndir úr safni hins þjóðþekkta Guðna Þórðarsonar eða Guðna í Sunnu, blaðamanns, ljósmyndara og ferðamálafrömuðar. Sýndar voru myndir víða af á landinu frá miklu umbrotaskeiði í sögu þjóðarinnar. Myndir Guðna í Sunnu eru eins og tímasneið frá árunum 1946 til 1960. Þar má sjá fólk við hversdagslega iðju og alls konar störf úti og inni: menn á sjó, konur við fiskverkun, réttirnar, heybaggaflutninga, vinnuvélar í sveitum sem voru nýjung á þeim tíma, vegagerðarmenn og bifvélavirkja við vinnu o.s.frv. En þar er sitthvað fleira svo sem fjölskylda við tedrykkju í fínu stofunni, litlir prúðbúnir strákar á bryggjunni og viðskiptavinir í röð við búðarborð kaupmannsins.

Á sýningunni Með silfurbjarta nál - spor miðalda í íslenskum myndsaumi voru til sýnis útsaumuð handaverk listfengra kvenna frá ýmsum tímum. Veggtjöld voru bæði notuð í kirkjum og venjulegum híbýlum og á sýningunni er margt dýrgripa: hluti úr eina íslenska reflinum sem varðveist hefur, veggtjöld frá 17. og 18. öld, altarisklæði og kirkjugripir á borð við korpóralshús, hökul og altarisbrúnir. Myndefni útsaumsins er fjölbreytt, m.a. sótt í Biblíuna og sögur helgra manna en einnig í kynjadýraveröld fyrri alda. Þarna má sjá stílfært jurta- og dýraskraut, leturlínur úr sálmum og skýringarorð.