Þorsteinn Jósepsson var víðförull ferðalangur, rithöfundur og blaðamaður á Vísi, auk þess að vera mikilvirkur ljósmyndari. Hann vann gríðarlegt verk með því taka ljósmyndir um land allt, af hverri einustu sýslu og stórum hluta hálendisins, staðháttum og mannlífi, á árunum um 1930 til 1967.

Á sýningunni tjá þrettán einstaklingar skoðanir sínar og tilfinningar. Þau eru á ýmsum aldri og koma úr ýmsum áttum en öll hafa þau komið við sögu hinsegin fólks á Íslandi með einum eða öðrum hætti. 

Ljósmyndirnar voru teknar við gerð heimildarkvikmyndar Óskars Gíslasonar 1948 um hið frækilega björgunarafrek við Látrabjarg og sýna sviðsetta björgun skipverjanna á Dhoon árið 1947 og raunverulega björgun skipverja togarans Sargon, ári síðar. 

Sigfús Eymundsson (1837-1911) var frumkvöðull ljósmyndunar á Íslandi. Hann opnaði fyrstu ljósmyndastofu í Reykjavík árið 1867 sem starfrækt var til 1909. Plötusafn ljósmyndastofunnar var keypt í heild sinni til Ljósmyndasafns Íslands í Þjóðminjasafni árið 1915 og var fyrsta ljósmyndasafn sem safnið tók til varðveislu.

Bárður Sigurðsson (1872-1937) skapaði í ljósmyndum sínum þingeyskan sjónarheim og opnaði okkur þar með einstæða sýn inn í íslenskt bændasamfélag og þjóðmenningu.

Hjálmar R. Bárðarson (1918-2009) fyrrverandi siglingamálastjóri var afkastamikill áhugaljósmyndari og gaf út fjölda bóka með myndum af landi og þjóð. Á sýningunni eru nýjar eftirtökur svarthvítra mynda úr safni hans, bæði landslagsmyndir og listrænar myndir frá tímabilinu 1932 til 1988.