Ferðalög á fyrstu árum bílaaldar

JÚLÍ 2020

30.6.2020

Ljósmyndari: Arngrímur Ólafsson.
AÓ-354.

Ferðalög um landið á vélknúnum ökutækjum hafa alla tíð verið vinsæl hér á landi. Lengi framan af voru akvegirnir ekki beinlínis til þess gerðir að aka eftir heldur voru þræddir þeir staðir og svæði þar sem mestar líkur voru á að bifreiðin kæmist klakklaust áfram. Það virðist eiga við um þennan gróna mel sem leiðin liggur yfir í baksýn. 

Bifreiðanotkuninni fylgdi þörf á eldsneyti, á þessum árum var nánast eingöngu notaðir bensínknúnir bílar. Því spruttu upp allvíða meðfram þessum slóðum bensíndælur af einfaldri gerð, handdælur með mæli sem dældu upp úr tunnum á farartækin og má sjá nokkrar þeirra bak við dæluna yst t.h. Dælurnar voru einatt staðsettar nálægt eða við sveitabæi þar sem bjuggu driftugir bændur sem höfðu á að skipa mannafla sem gat farið úr öðrum verkum og afgreitt vegfarendur um bensínlögg. Reyndar var það býsna eftirsótt að afgreiða bensínið því af því var mikill nýjungabragur og höfðu flestir gaman af að hitta ókunnuga og spjalla. Handan við bensíntunnurnar má sjá í landslaginu spor sem var og er fórnarkostnaður bættra samgangna, nefnilega malargryfju. Þarna hefur greinilega verið tekin möl í töluverðum mæli og næsta víst að melurinn hafi að lokum allur mátt þola það að vera ekið á brott í vegfyllingu. 

Ferðamennirnir og farartækið bera með sér að þarna er vel stætt fólk á ferð. Konurnar vel til hafðar í vönduðum fatnaði og karlarnir í þægilegum jakkafötum og pokabuxum við háa sokka. Bifreiðin er af sama meiði, Pontiac árgerð 1929, tveggja dyra blæjubíll með „tengdamömmusæti“ og skráningarnúmerið er R-813. Staðsetning er óþekkt. 

Þorvaldur Böðvarsson

Sjá nánar:
Sarpur.is: https://sarpur.is/Adfang.aspx?AdfangID=1719731